Op mijn zevenenveertigste werd ik onverwacht zwanger van een dochter. Terwijl mijn man en ik ons geluk niet op konden, reageerden onze volwassen zonen en familieleden met onbegrip en zelfs afwijzing. Dit is het verhaal van hoe een onverwachte zegen ons gezin op de proef stelde en mij dwong te kiezen tussen loyaliteit en liefde.
Mijn man, Jeroen, was altijd kritisch over hoe ik ons huis beheerde, vooral mijn kookkunsten. Op een dag kwam hij thuis voor het avondeten en vroeg wat er op het menu stond. Ik had een ‘verrassing’ voor hem, zeggende: ‘Jeroen, weet je wat, ik heb besloten je advies op te volgen…’ Maar laten we bij het begin beginnen. Ik trouwde met Jeroen direct na de universiteit en, om eerlijk te zijn, was het huwelijk niet altijd gemakkelijk.
Op negentienjarige leeftijd dacht ik mijn eeuwige thuis te hebben gevonden bij Kevin en zijn moeder, Laura. Aanvankelijk behandelde Laura me als de dochter die ze nooit had gehad, maar alles veranderde toen we ontdekten dat ons ongeboren kind gezondheidsproblemen zou hebben. De reactie van Kevin en Laura was onvoorstelbaar wreed, wat het begin markeerde van een onverwachte strijd.
