Op het moment dat ik dacht dat mijn leven vaststond, bracht een onverwachte ontmoeting alles in beweging. Tussen de dagelijkse ruzies met mijn man, zorgen om volwassen kinderen en het gevoel onzichtbaar te zijn, vond ik de kracht om mezelf opnieuw uit te vinden. Dit is het verhaal van hoe ik, op een leeftijd waarop iedereen verwacht dat je je terugtrekt, mezelf en een nieuwe wereld vond buiten de grenzen van mijn kleine Nederlandse stad.
Mijn leven veranderde in één klap na een ongeluk waardoor ik in een rolstoel belandde. Terwijl ik dacht alles kwijt te zijn, bleef mijn familie onvoorwaardelijk aan mijn zijde. Dit is het verhaal over hoe ik opnieuw leerde liefhebben, waarderen en hoop koesteren, ondanks alles.
Jarenlang bracht ik elke ochtend ontbijt naar een dakloze man bij de kerk, zonder te weten dat dit mijn leven zou veranderen. Op de dag van mijn bruiloft verschenen er twaalf onbekende mensen met een boodschap die mijn hart brak en tegelijkertijd genas. Dit is het verhaal over hoe vriendelijkheid, zelfs als het onopgemerkt lijkt, op de meest onverwachte manieren kan terugkeren.
Mijn naam is Bram van Dijk en ik ben geboren zonder oren, midden in het hart van Rotterdam. Mijn jeugd werd getekend door blikken, gefluister en de onmacht van mijn ouders. Maar dankzij een baanbrekende operatie kreeg ik niet alleen het vermogen om te horen, maar ook de moed om mijn eigen stem te vinden.
Mijn leven stortte in toen mijn man overleed en zijn kinderen mij zonder pardon uit ons huis zetten. In deze emotionele achtbaan vond ik onverwachte kracht, steun bij vreemden en uiteindelijk een nieuw begin. Mijn verhaal is er één van verlies, verraad, maar ook van hoop en de kracht van gemeenschap.
Ik neem je mee in mijn diepste dalen, waar wanhoop en eenzaamheid mijn enige gezelschap waren. Mijn gezin viel uit elkaar, schulden stapelden zich op, en ik verloor mezelf in de stilte van de nacht. Toch bleef er ergens een sprankje hoop, een reden om door te gaan, zelfs als alles verloren leek.
