Mijn naam is Henk van Dijk en ik woon sinds drie jaar in een aanleunwoning in Amersfoort. Mijn kinderen komen vaak langs, maar hun goedbedoelde zorg voelt soms als verstikking. In dit verhaal neem ik je mee in de worsteling tussen dankbaarheid en het verlangen naar mijn eigen ruimte.
Mijn naam is Marijke en ik neem je mee in het verhaal van mijn oude dag, waarin eenzaamheid, verlies en spijt als schaduwen over mijn dagen hangen. Toch vond ik onverwachte wijsheid en kracht in de woorden van mijn grootmoeder, die mij hielpen om het leven opnieuw te omarmen. Dit is een verhaal over familieconflicten, oude wonden en de zoektocht naar betekenis als alles lijkt te vervagen.
Na het overlijden van mijn man veranderde alles. Mijn dochter Sophie begon mij te behandelen alsof ik niet meer voor mezelf kon zorgen, terwijl ik juist behoefte had aan ruimte en respect. Dit verhaal gaat over rouw, familieconflicten en het zoeken naar mijn eigen stem.
Op mijn 73e koos ik voor een nieuwe liefde, tegen de verwachtingen van mijn kinderen in. Wat begon als een sprankje hoop op geluk, eindigde in een verscheurende strijd tussen hart en familie. Nu vraag ik me af of liefde op latere leeftijd het waard is om alles voor op het spel te zetten.
