Ik ben Marijke, een moeder uit een klein Brabants dorp, die haar dochter Sanne met liefde en opoffering heeft grootgebracht. Toen Sanne naar de stad verhuisde en succesvol werd, begon ze zich te schamen voor onze eenvoudige afkomst. Toen ze trouwde, werden wij niet uitgenodigd op haar bruiloft – en bleef ik achter met pijn, stilte en vragen.
Vanaf het moment dat mijn zoon Daan werd geboren, stond mijn wereld op zijn kop. De band met mijn ouders verslechterde zienderogen, verscheurd tussen liefde voor mijn kind en het pijnlijke gevoel van afwijzing door mijn eigen familie. Nu, terugkijkend, vraag ik me af of je iemand echt kunt liefhebben terwijl je hem tegelijkertijd buitensluit.
Mijn naam is Karin en ik sta op het punt mijn stiefdochter te verliezen aan haar eigen keuzes. Jarenlang heb ik geprobeerd haar als mijn eigen dochter lief te hebben, maar nu word ik uitgesloten van haar bruiloft. Dit is een verhaal over liefde, afwijzing en de vraag wat familie werkelijk betekent.
Dit is mijn verhaal, het relaas van hoe ik als kind verhandeld werd tussen mijn eigen ouders. Mijn moeder sprak zonder enige emotie de woorden uit die mijn leven voorgoed veranderden, en ik groeide op in de schaduw van die zin, worstelend met gevoelens van afwijzing en eigenwaarde. Nu, als volwassen vrouw, vraag ik me af of ik ooit echt geliefd kon zijn en of geld en haat sterker zijn dan moederliefde.
Ik open het appje van mijn zoon met een bonzend hart, hopend op een uitnodiging voor de verjaardag van mijn kleinzoon. In plaats daarvan vraagt hij me om niet te komen, omdat ‘oma de sfeer bederft’. Dit is mijn verhaal over de pijn van afwijzing, schuldgevoelens en de hoop dat familie ooit weer samenkomt.
Mijn naam is Halina en al vijf jaar ben ik niet welkom in het huis van mijn zoon. Mijn schoondochter wil mij niet zien, en ik voel me steeds eenzamer en overbodiger. Dit is mijn verhaal over moederliefde, afwijzing en de vraag of ik dit werkelijk verdien.
Ik ben Marijke, 67 jaar, en ik voel me steeds meer buitengesloten door mijn eigen familie. Mijn kinderen willen niet dat ik bij hen intrek, en hun afwijzing doet pijn. In dit verhaal deel ik mijn zoektocht naar begrip, liefde en een plek waar ik mezelf mag zijn.
In het Vondelpark ziet Barbara haar zoon Tyler, die haar straal negeert. Ze denkt terug aan haar jaren als alleenstaande moeder, vol offers en liefde. Nu vraagt ze zich af of liefde ooit genoeg is om een gezin bij elkaar te houden.
Mijn naam is Marleen en ik heb mijn stiefdochter Sophie opgevoed alsof ze mijn eigen kind was. Toch werd ik niet uitgenodigd op haar bruiloft, en de pijn daarvan snijdt dieper dan ik ooit had verwacht. In dit verhaal neem ik je mee door de jaren van liefde, strijd en onbegrip die tot dit moment hebben geleid.
Mijn dochter Sophie vertelde me dat ik niet welkom was op haar bruiloft omdat ik niet goed overweg kan met haar verloofde. In dit verhaal neem ik je mee door de pijn, de familieconflicten en de zoektocht naar begrip en verzoening. Het is een emotioneel relaas over moederliefde, loslaten en de vraag of je ooit echt kunt accepteren dat je kind een ander pad kiest.
Op mijn 68ste zit ik alleen in mijn flat in Rotterdam, verlangend naar gezelschap en warmte. Mijn kinderen willen niet dat ik bij hen intrek, en hun afwijzing snijdt dieper dan ik ooit had verwacht. In deze eenzaamheid vraag ik me af: wat betekent familie nog als je elkaar niet meer kunt opvangen?
Mijn naam is Marloes van Dijk en ik vertel hoe het geheim rond de geboorte van onze zoon, via een donor, mijn familie verscheurde. De pijn van afwijzing door mijn moeder, de strijd met mijn man Bas, en de eenzaamheid die volgde, hebben me veranderd. Maar misschien is er hoop, als ik durf te vragen: wat betekent familie écht?
