Mijn moeder was altijd de zorgzame kracht voor andermans kinderen, maar als het om haar eigen kleinkinderen ging, stond ik met lege handen. Deze ervaring bracht me tot wanhoop, liet me twijfelen aan onze band en dwong me tot een pijnlijk zelfonderzoek. In dit verhaal neem ik je mee in mijn zoektocht naar begrip, liefde en acceptatie.
Op een gewone zondagmiddag vraagt mijn dochter me plotseling waarom ik haar nooit heb geknuffeld. Haar vraag snijdt dieper dan ik ooit had verwacht en dwingt me terug te kijken op mijn eigen jeugd, mijn angsten en de keuzes die ik heb gemaakt als moeder. In deze bekentenis zoek ik naar antwoorden, hoop ik op begrip en vraag ik me af of het ooit te laat is om te veranderen.
Op mijn zevenentwintigste dacht ik dat ik alles had: een liefdevol huwelijk met Bas, een man die ik bewonderde, en een prachtige zoon, Daan. Maar langzaam begon Bas zich terug te trekken, niet alleen van mij, maar vooral van Daan. Dit is het verhaal van hoe ons gezin verscheurd raakte door stiltes, onuitgesproken pijn en de vraag of liefde altijd genoeg is.
