Vanaf mijn vroegste jeugd probeerde mijn vader mij te vormen tot de zoon die hij zelf nooit was. Zijn verwachtingen drukten zwaar op mijn schouders, terwijl ik worstelde met het verlies van mijn moeder en de constante strijd om mezelf te mogen zijn. Nu, jaren later, vraag ik me af of ik ooit echt vrij zal zijn van zijn stem in mijn hoofd.
Mijn moeder verlangt ernaar dat ik en mijn broers en zussen vaker langskomen, maar het lukt ons niet altijd. Haar teleurstelling voelt als een last op mijn schouders. In dit verhaal zoek ik naar een manier om haar verwachtingen te begrijpen zonder mezelf te verliezen.
Mijn leven als oma begon vol vreugde, maar langzaam werd het een last. Mijn dochter verwacht steeds meer van mij, terwijl ik mezelf steeds verder verlies. Kan ik nog terug naar wie ik was, of is het te laat?
Mijn moeder hield mijn leven strak in de gaten, tot op het verstikkende af. Op een dag kon ik haar controle niet meer verdragen en nam ik een beslissing die alles veranderde. Dit is het verhaal van mijn worsteling met haar allesziende blik, en de pijnlijke ontdekking dat sommige banden niet zomaar te verbreken zijn.
