Al jaren bracht ik elke ochtend ontbijt naar een dakloze man voor de kerk, denkend dat het slechts een kleine daad was. Op de dag van mijn bruiloft verschenen er twaalf onbekende mensen met een boodschap die mijn leven voorgoed veranderde. Dit is het verhaal over hoe vriendelijkheid, zelfs als je denkt dat niemand het ziet, het donkerste moment kan verlichten.
Op een stormachtige avond ontdekte ik dat mijn man Bas iets voor mij verborgen hield. Zijn geheimzinnigheid en de komst van onbekende mensen in ons huis maakten me angstig en achterdochtig. Door emotionele gesprekken en misverstanden ontdekte ik uiteindelijk de ware kracht van zijn goedheid en leerde ik hoe belangrijk vertrouwen en openheid zijn in een huwelijk.
Ik dacht altijd dat goedheid vanzelfsprekend was, tot ik alleen achterbleef met een verantwoordelijkheid die niemand wilde dragen. Mijn verhaal begint met een simpele daad van hulp aan mijn buurvrouw, maar eindigt in een web van familieconflicten, schuldgevoelens en eenzaamheid. Is het naïef om te geloven dat goedheid altijd beloond wordt?
Ik dacht altijd dat goed doen vanzelfsprekend was, tot ik alleen achterbleef met de verantwoordelijkheid voor mijn zieke buurvrouw. Mijn familie keerde zich tegen mij, en de buren keken weg. Nu vraag ik me af: is goedheid soms een valkuil?
