Mijn naam is Iris en al vijf jaar woon ik samen met mijn man Martijn en zijn moeder, mevrouw Van Dijk. Elke dag is een strijd om respect en een plek in mijn eigen huis, waarin woorden vaak scherper zijn dan messen. De dag dat ik haar recht in haar gezicht vertelde wat ik van haar bemoeienis vond, was het moment waarop ik besloot mijn lot in eigen handen te nemen.
Mijn huis is niet meer van mij sinds mijn zoon Peter en zijn vrouw Anna bij mij introkken. Hun aanwezigheid bracht niet alleen nieuwe stemmen, maar ook spanningen en grenzen die ik nooit verwacht had. In deze emotionele achtbaan probeer ik mijn plek te vinden tussen liefde, verlies en het gevoel nergens meer thuis te zijn.
Vanaf het moment dat ik met mijn man en schoonouders in één huis trok, voelde ik de spanning tussen hoop en angst. Na het overlijden van mijn lieve schoonmoeder veranderde alles en moest ik vechten voor mijn plek en geluk. Dit is mijn verhaal over verlies, botsende karakters en het zoeken naar harmonie in een huis vol herinneringen.
Mijn dochter Eva en haar man Bas zijn bij mij ingetrokken om te sparen voor hun eigen huis. Wat begon als een liefdevolle geste, veranderde al snel in een bron van spanning en verdriet. In deze emotionele vertelling deel ik hoe mijn huis, ooit mijn veilige haven, veranderde in een plek waar ik mezelf niet meer durfde te zijn.
Mijn naam is Maria, 62 jaar, en ik dacht dat mijn huis altijd mijn veilige haven zou blijven. Maar toen mijn zoon Daan zijn nieuwe vriendin Sophie meenam, veranderde alles. Dit is het verhaal van hoe mijn leven, mijn huis en mijn familie op hun kop kwamen te staan.
