Ik ben Marijke, 63 jaar, en ik dacht altijd dat mijn pensioen het begin van mijn vrijheid zou zijn. Maar nu ik oma ben, voel ik me verscheurd tussen liefde voor mijn kleinkinderen en het verlangen naar een eigen leven. Dit is mijn verhaal over familieconflicten, schuldgevoelens en de zoektocht naar mezelf.
Mijn leven als oma begon vol vreugde, maar langzaam werd het een last. Mijn dochter verwacht steeds meer van mij, terwijl ik mezelf steeds verder verlies. Kan ik nog terug naar wie ik was, of is het te laat?
Mijn schoondochter zei dat ik te aanwezig was in hun leven, terwijl ik alleen maar wilde dat we een hechte familie zouden zijn. Mijn verlangen om te helpen en erbij te horen, bracht spanningen en pijnlijke confrontaties. Nu vraag ik me af: waar ligt de grens tussen liefdevol zorgen en verstikkend zijn?
