Mijn verhaal begint met vreugde om oma te worden, maar verandert al snel in frustratie en verdriet als ik merk dat mijn grenzen genegeerd worden. Mijn familie ziet mij als vanzelfsprekende oppas, terwijl ik verlang naar respect en eigen tijd. Dit is mijn zoektocht naar balans, liefde en erkenning binnen mijn gezin.
Ik dacht dat ik alleen maar een paar weken mijn kleinkinderen van school zou halen. Twee jaar later ben ik nog steeds elke middag bezig, en mijn eigen leven lijkt verdwenen. In dit verhaal deel ik mijn worstelingen, familieconflicten en de pijnlijke keuzes die ik moest maken.
Na het onverwachte vertrek van onze geliefde oppas, moesten mijn man en ik snel op zoek naar vervanging. Terwijl de nieuwe oppas uitstekend werk levert met onze kinderen, wekt haar vreemde gedrag tegenover mijn man zorgen. Moeten we haar laten gaan?
