Op mijn achtendertigste werd ik eindelijk moeder, na jaren van vruchteloos proberen. Mijn zoon, Daan, werd het middelpunt van mijn wereld, maar mijn liefde en schuldgevoelens dreven een wig tussen hem en de rest van het gezin. Nu, jaren later, vraag ik me af of ik hem niet te veel heb gegeven – en mezelf te weinig.
Mijn naam is Marjolein van Dijk en ik vertel hoe ik, als alleenstaande moeder in een klein Nederlands dorp, worstelde met het opvoeden van mijn zoon Daan. Mijn drang om hem te beschermen en direct oplossingen te bieden, leidde tot een onverwachte crisis in onze relatie. Pas toen ik zijn potentieel onder ogen zag en hem ruimte gaf om te groeien, veranderde alles.
Mijn naam is Marijke en ik ben moeder van twee dochters, Karen en Sarah. Hun rivaliteit, ooit subtiel, is nu uitgegroeid tot een pijnlijke strijd die zelfs hun eigen kinderen meesleept. Ik voel me verscheurd tussen liefde, machteloosheid en de hoop op verzoening.
Mijn leven leek perfect: ik was de beste van mijn klas, studeerde economie aan de Erasmus Universiteit en bouwde samen met mijn man, Bas, aan een toekomst in Rotterdam. Maar alles veranderde toen mijn zoon Daan vroeg of hij mijn schoonmoeder ‘mama’ mocht noemen. Die ene vraag bracht een diepe kloof in onze familie aan het licht en dwong mij tot keuzes die ik nooit had willen maken.
