Op mijn drieënzestigste werd ik opnieuw verliefd, maar mijn kinderen konden mijn geluk niet verdragen. In deze emotionele achtbaan moest ik kiezen tussen mijn eigen geluk en de verwachtingen van mijn familie. Dit is het verhaal van mijn strijd om mezelf te mogen zijn, ondanks schaamte, roddels en oude wonden.
Mijn verhaal begint met een ongemakkelijk gesprek met mijn buurvrouw, dat een lawine van twijfels en zelfonderzoek ontketende over hoe ik voor mijn oma zorg. In een draaikolk van roddels, familieconflicten en eigen angsten probeer ik balans te vinden tussen liefde, verantwoordelijkheid en de verwachtingen van anderen. Dit is het verhaal over hoe één opmerking mijn kijk op familie, buren en mezelf voorgoed veranderde.
Mijn verhaal begint in een klein Brabants dorp, waar ik als alleenstaande moeder voortdurend werd bekeken en beoordeeld. Ik worstelde met familieconflicten, roddels van buren en de eenzaamheid die daarmee gepaard ging. Uiteindelijk vond ik kracht in mezelf, maar de littekens van het verleden blijven soms schrijnen.
Ik ben Marijke van Dijk en op een regenachtige ochtend in Amsterdam voelde ik dat mijn leven op het punt stond te kantelen. Terwijl ik worstel met het oordeel van mijn buren, de leegte na het vertrek van mijn man en de afstand tot mijn dochter, zoek ik naar moed om mezelf opnieuw uit te vinden. Dit is mijn verhaal over vechten voor geluk, het doorbreken van verwachtingen en de pijn van loslaten.
