Mijn zoon Martijn is onherkenbaar veranderd sinds zijn huwelijk met Sanne. Ik voel me buitengesloten en worstel met de afstand die tussen ons is ontstaan. Mijn pogingen om de band te herstellen lijken ons alleen maar verder uit elkaar te drijven.
Ik lig in een ziekenhuisbed na een hartaanval, omringd door stilte. Mijn kinderen nemen de telefoon niet op, en ik vraag me af wanneer we voor het laatst écht met elkaar hebben gesproken. Kan een groot huis werkelijk de oorzaak zijn van zo’n diepe eenzaamheid?
Ik schrijf deze woorden terwijl mijn handen trillen van woede en verdriet. Onze dochter, Sophie, is niet meer het meisje dat we met liefde hebben opgevoed – sinds haar huwelijk met Daan herken ik haar niet meer. Ik voel dat ik mijn kind verlies, en ik weet niet hoe ik haar terug kan krijgen.
In het Vondelpark liep mijn eigen zoon langs me heen alsof ik lucht was. Jarenlang was ik zijn alles, nu ben ik niets meer voor hem. Kan moederliefde ooit genoeg zijn om een gezin bij elkaar te houden?
Mijn zoon vroeg me niet naar zijn bruiloft te komen, met de woorden dat het ‘voor iedereen beter’ zou zijn. In deze emotionele achtbaan kijk ik terug op de breuk in onze relatie, de pijn van het moederschap na een scheiding, en de zoektocht naar antwoorden. Dit is mijn verhaal over liefde, verlies en de hoop op verzoening.
Mijn naam is Nora van Dijk. Na mijn hartaanval werd ik geconfronteerd met de eenzaamheid in mijn grote huis en de afstand tot mijn dochter. Terwijl ik vocht voor herstel, probeerde ik wanhopig contact te zoeken met mijn familie, maar werd ik geconfronteerd met oude wonden en onverwachte waarheden.
Mijn dochter noemt me gek en weigert me bij mijn kleindochter te laten. Ik worstel met het onbegrip binnen mijn familie en verlang naar herstel. Dit is mijn verhaal, vol pijn, hoop en de zoektocht naar verzoening.
Mijn naam is Els en ik ben oma van drie prachtige kleinkinderen. De laatste tijd merk ik dat mijn oudste kleindochter, Sophie, steeds verder van me afdrijft. In deze emotionele achtbaan probeer ik te begrijpen waar het misging en of ik haar nog kan bereiken voordat het te laat is.
Mijn naam is Els van Dijk. Na een heftige ruzie met mijn dochter Marieke ben ik mijn kleindochter Sophie kwijtgeraakt. In mijn wanhoop probeer ik de band te herstellen, maar alles lijkt alleen maar erger te worden.
Mijn naam is Barbara en ik heb mijn zoon Tijl jarenlang alleen opgevoed. Alles wat ik had, gaf ik aan hem, maar toen ik hem het hardst nodig had, keerde hij mij de rug toe. Dit is het verhaal van een moeder die haar kind verloor, niet aan de dood, maar aan onverschilligheid.
