In deze nachtelijke vlucht met mijn kinderen uit het huis van mijn gewelddadige man, voelde ik me voor het eerst in jaren vrij én totaal alleen. Mijn beste vriendin Sophie probeerde te helpen, maar haar man Bart sloot de deur voor onze neus. Nu zit ik op een koude trap in Amsterdam, met mijn kinderen tegen me aan, en vraag ik me af of er nog hoop is voor mensen zoals wij.
Ik vertel hoe ik midden in de nacht met mijn kinderen moest vluchten voor mijn man, en hoe zelfs mijn beste vriendin mij niet binnenliet. Mijn verhaal gaat over angst, wanhoop en het gevoel nergens veilig te zijn. Het is een oproep om niet weg te kijken als iemand in nood is.
Ik stond in mijn trouwjurk voor de kerk in Haarlem, terwijl mijn hart bonkte van angst en twijfel. Verloofd met Daan, maar verstikt door zijn familie, voelde ik me als een marionet die haar eigen stem verloor. Dit is het verhaal van hoe ik besloot voor mijn vrijheid te vechten, zelfs als dat betekende alles op het spel te zetten.
In het holst van de nacht vluchtte ik met mijn kinderen weg van mijn gewelddadige man. Mijn beste vriendin Marieke wilde me helpen, maar haar man Bart sloot ons buiten. Op de koude trap, met mijn kinderen in mijn armen, vroeg ik me af of er nog hoop voor ons was.
Op het moment dat ik de voordeur achter me dichttrok, voelde ik mijn hart bonzen van angst en opluchting. Dit is het verhaal van mijn worsteling met een verstikkend huwelijk, een schoonmoeder die alles domineerde, en de moed die nodig was om alles achter te laten. Nu zit ik alleen in een vreemd appartement en vraag ik me af of ik de juiste keuze heb gemaakt.
Mijn naam is Lianne van Dijk. Op een stormachtige avond vluchtte ik met mijn kinderen weg van huis, op zoek naar veiligheid. Wat ik vond, was niet alleen een gesloten deur, maar ook de pijnlijke waarheid over familie, vertrouwen en de moed om opnieuw te beginnen.
